Το ήξερα από την αρχή.
Μετά θυμόμουν αυτά που έγραφε ο Mr Ktinos.

''Αν θες πραγματικά να πας βόλτα τότε άκου τι θα σου πει ο γερό Κτήνος…

Όρισε μέρα, ώρα προορισμό και κοίτα να σαι εκεί.
Πήγαινε ακόμα και μόνος.''

Eδω και αρκετό καιρό , δεν μπορώ να προσδιορίσω πόσο, σχεδόν από πάντα, ή τόσο περίπου, έχει αρχίσει και με διασκεδάζει αφάνταστα αυτή η περιπλάνηση.

Αν όμως είναι έτσι τότε γιατί ποστάρω αυτές τις φωτογραφίες? Τι προσπαθώ να αποδείξω?

Τίποτα.

Ξέρω καλά, πάντα ήξερα, κανένας δεν μπορεί να δει μέσα από τα μάτια του άλλου.

All alone the watch tower.

ΣΟΥΡΠΡΑΪΖΖΖΖΖΖΖΖ!

Τελικά ο Joe είχε δίκιο.

Ο νόμος του Μέρφυ εξηγεί την αλήθεια της ανθρώπινης ύπαρξης: Αν κάτι μπορεί να πάει στραβά, θα πάει.

Ξέχασα την αντιθαμβωτική, την μπαλακλάβα, να φορτίσω την μπαταρία της Nikon και του κινητού.

Α! Κάϊκε και η λάμπα ομίχλης....

Σε όλο το δρόμο, ξανά, ήμουν η μόνη μηχανή!

Yes! Yes! Yes!

Κατηφορίζοντας το τοπίο εναλλάσσεται.

Λίγο πιο πίσω πλησιάζοντας την ρεματιά ...φυσικά κόλλησα...

Αγαπημένος μου στίχος:

"ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΔΡΟΜΟΣ"