Χαλκίδα , Στενή, Χιλιαδού, Μετόχι , Κύμη, Χαλκίδα

Αρχικά ξεκίνησε για Χαλκίδα.

Το πρόβλημα που γενικά αντιμετωπίζω είναι το …
«πάμε λιιιιιιιιιιγο πιο κάτω?»
Και το …
«τι έχει μετά από αυτή τη στροφή…. και μετά γυρίζουμε!»

Στην στροφή για Αι Γιάννη που αρχικά σκαφτόμουν να πάω έκανα δεξιά.
Στενή και μετά Χιλιαδού …και πίσω σκέφτηκα.

Είχα να πάω Χιλιαδού… μάλλον 8 χρόνια!

Στη στενή συναντήθηκα με 4 λασπωμένους εντουράδες.
Δυστυχώς δεν πρόλαβα να τους φωτογραφίσω.

Και  ατυχώς δεν πήρα καμιά αξιόλογη φωτογραφική μαζί μου.
Έτσι τα αποτελέσματα είναι ψιλοfake….

Μετά την στενή που έτσι και αλλιώς δεν υπήρχε ψυχή

Ανηφορίζω στις παρυφές της Δίρφυς, η οποία είχε δυο κόκκους χιόνι.

Είναι ανησυχητικό τέτοια εποχή η Ελλάδα να μην έχει χιόνι…

Χέστικα για τον τουρισμό.
Το πρόβλημα θα είναι η θερινή ανυδρία…

Παρόλα αυτά οι πρόσφατες βροχοπτώσεις είχαν ποτίσει την πέτρινη κορυφογραμμή .

Άμεσο αποτέλεσμα σε κάθε εσωτερική στροφή  ρυάκια νερού, κατακρημνίσεις και πεσμένο οδόστρωμα.

Η άσφαλτος είναι αυτοσυντηρημένη και συχνά εναλλάσσεται με κομμάτια χώματος.

Η χάραξη του δρόμου και η μορφολογία του εδάφους δεν αφήνει περιθώρια σε χαμηλές μηχανές .Έτσι όποιος ενδιαφέρεται πρέπει να κάνει την διαδρομή χωρίς χιόνι και βροχή.
Καλύτερες εποχές … μάλλον η άνοιξη.

Τότε και τα πλατάνια που κατακλύζουν τα πεδινά θα είναι ανθισμένα.

Στην Χιλιαδού σκεπτόμουν ένα καφέ με θέα την θάλασσα.

Ναι καλά ….είχε γλαρόσουπα!

Δεν κυκλοφορούσε ούτε σκύλος.

Μάλλον είναι πολύ καλυτέρα έτσι…

Στην άνοδο ακολουθώ της επιγραφές  προς Μετόχι.
Εκεί ξαφνικά τελειώνει η άσφαλτος…
Μαχαίρι λέμε!

Λασπόνερα και χωματόδρομος.
Χείμαρροι και ρυάκια  … απίστευτα όμορφο σκηνικό κρυμμένο σε τούτη την γωνία της πατρίδας μας.

Ο δρόμος που βλέπουμε στο βάθος είναι η ανηφόρα που θα ακολουθήσεις για να βγεις στην Κύμη.

Κάθε μέτρο αξίζει !και η θέα από εκεί σε αποζημιώνει.

Ήταν όλα κλειστά?
Ποιος τον χέζει τον καφέ? Εδώ κοίτα!

Με την αγωνιά του άδειου ρεζερβουάρ ανηφορίζω τα επόμενα 30 km που θα με περάσουν μέσα από τα βουνά και πάνω από την θάλασσα διάμεσο του γκρεμού στον κάμπο και από εκεί στην Κύμη.

Στην Κύμη το κατηφορικό στροφιλίκη από την κάτω μεριά της πόλης προς το λιμάνι, έχει στρωθεί με άσφαλτο καινούργια.
Έχουν τοποθετηθεί και λάστιχα στις στροφές  και ταμπελάκια Κ6, Κ5, Κ1,
Δεν ξέρω ποια διοργάνωση έλαβε χώρα εδώ αλλά….
Αφού δεν είχε και κίνηση …… βρήκα πιστααααααααααα….!!!

Στο λιμάνι ήταν ακόμα πιο ήρεμα τα πράγματα.

Βρήκα ευτυχώς και βενζίνη….
Κακό πράγμα το σπρώξιμο!

Λες «έλα μωρέ 5km ..ποσό είναι?»
Μετά τα 500 μέτρα έχει φτάσει ο ιδρώτας από τη μασχάλη στην κάλτσα….

Άσε μην μου τα θυμίζεις….

Μετά σκοτείνιασε.

Παραλία Κύμης. Και από εκεί 70km διαμέσω Αλιβερίου για Χαλκίδα.