Καθώς ανεβαίνουμε στο σκοτεινό κλιμακοστάσιο
Άλλα επίπεδα ανησυχίας
Η ψυχή περνά μέσα από
γλυκές  αναθυμιάσεις πρωτόγονων
μορφών ζωής

Στο μεγάλο λιμάνι της Ποσειδωνίας
με την καθοριστική πνοή του βασιλιά Ανέμου
ξεσηκώνεται η νύφη μιας καινούργιας ζωής
γεννιέται ένα βρέφος που μας μεγαλώνει στα χέρια του

Δεν μπορούν να την δουν
Παρά μονάχα εγώ
Και εγώ είμαι εσένα

Η σιδερένια γραμμή μοιάζει ατελείωτη
Τα μάτια χάνονται ψάχνοντας το βάθος της
Στο χρόνο αναρωτιέσαι που φτάνει.